W JEDNOŚCI SIŁA. "Nie jedna myśl wiedzie nas przez drogi" ...

Cisza. Z początku sądzili, że to koniec. Jednak tak się nie stało. Co my zrobiliśmy? A kto im rozkazał? Śnieg. Białe płatki powoli spadające na ziemie, jakby wcale nie zdające sobie sprawy z chaosu, który trwał dookoła.
Cisza. Żyjemy? Ciągle żyjemy.
Trwała cisza. A cisza była niczym ból. Jednak burza zaczęła się dopiero później.
-----------------



ŚWIAT: Nasza stara dobra planeta ziemia
ROK: Czasy gdy kalendarze są nie potrzebne... Coś ok 1990.
JAK TO MOŻLIWE?: Siła.
POTĘGA: Nie ma potęgi
EUROPA: Zgliszcza
MY: Zgliszcza
PAMIĘĆ: Zapomniani...
KOMUNIZM: Ironia
MARZENIA: Głupota
PERSPEKTYWY: Są. Jak drobne płatki śniegu. Zależnie jak zawieje wiatr.
Koniec??
Nie...
W chwilach końca widać podobno tunel. Ja go nie widziałem i przestałem w to wierzyć.

" I ujrzałem Bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jej dziesięć diademów, a na jej głowach imiona bluźniercze. (...) Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu, Jego przybytkowi i mieszkańcom nieba.
                                                                                                                                                                                       Apokalipsa św. Jana


BÓG?: Kto dzisiaj wierzy w Tego, którego twarzy nie widzieli
APOKALIPSA?: Nie, czy gdy ugryzłeś okrutnikowi rękę nie zacznie on jej gryźć jeszcze bardziej i jeszcze bardziej krzywiąc się z bólu?

- Ej, Lena, pamietasz cos z tego, co bylo przedtym? Bo ja malo... Idz, moze obudz Nastlera, bo dalej spi i zastanowimy sie, co dalej - powiedzialem.

Sam czulem sie jakos nieswojo, nie wiedzialem na prawde, czy byl jakikolwiek sens w szukaniu tego "proroka".
Po prostu nie wierzylem w te bzdury. Warto jednak bylo gdzies isc i nie samemu, dlatego wlasnie postanowilem zostac z tymi dwoma.

Ostatnio edytowany przez Mati (2008-04-16 17:26:25)

Lena zemdlala, nie wiedzialem co robic. Chyba slonce jej zaszkodzilo. Sproboje poszukac jakiejs wody, zeby ja ocucic.
Po paru krokach doszedlem do jakiegos malego jeziorka czy nawet stawu. Napelnilem szybko plastikowa butelke po koka koli woda i juz mialem sie oddalic, gdy nagle uslyszalem kroki. Szybko wskoczylem za najblizsze krzaki i zaczalem nasluchiwac. Do jeziorka podszedl mezczyzna cos sobie szepczac pod nosem.

- Ehh, znowu mi uciekla suka. Musze ja dorwac przedtym, az dojdzie do wioski, bo ludzie beda mnie szukac. Za poprzednie gwalty nie mam prawa juz pokazywac sie w miescie, wiec nie moga dowiedziec sie o tym. Ale dorwalbym sobie ja... - szeptal pod nosem oblesnie oblizujac wargi.

Natychmiast poczulem wstret do tego zboczenca i niezla dawke adrenaliny w zylach. Czulem, ze po takim okresie nieaktywnosci, czas wreszcie zobaczyc, czy jestem jeszcze w stanie cos zrobic.
Wyszedlem zza krzakow i zaczalem skradac sie w strone tego mezczyzny. Podszedlem wystarczajaco blisko i szybkim ruchem chwycilem go za gardlo, jednoczesnie druga reka przytrzumujac tulow i rece, zeby sie nie wyrywal.
Ofiara szybko zaskoczona miala male szanse, troche powierzgal po czym po jakims czasie usunal sie na ziemie. W jego ubraniach znalazlem noz i rewolwer z paczka naboi. Postanowilem wrocic do miejsca, w ktorym zostawilem Lene i Nastlera, nie mowiac im o niczym. W glebi ducha czulem jednak, ze mogliby dziwnie zareagowac na zabicie czlowieka dla rozrywki, mimo tego, kim ten czlowiek byl, a przynajmniej na kogo wygladal.
Wrocilem do obozowiska i dalem Lenie troche wody do picia, od razu poczula sie lepiej i oprzytomniala.

-No wiec - powiedzialem - Co zrobimy dalej?

Lena spojrzała na Nastlera, ironicznie uśmiechnęła się kącikiem ust.
- Nie wiem po co, ale możemy ruszać, przecież i tak zginiemy, no ale róbcie co chcecie.. - dziewczyna wstała z trudem, obserwowała też uważnie Matt'a.
- Prowadźcie, Panowie.. - Lena odchyliła do tyłu głowę, przewróciła oczami, czekając na reakcję towarzyszy.

dzień 1.

Po przejściu ok 15 km doszliście do dość głębokiego wyłomu szerokiego na 40-50 metrów. W patrząc w dół kanionu widzicie zarys rzeki płynącej z dołu. Nie rosną wokoło żadne drzewa ani krzaki. Zostaje wam wyłącznie okrążenie wyłomu. Pozostaje myśl czy zamierzacie iść na północny wschód zaraz koło wyłomu, na północny zachód czy może chcecie zawrócić część drogi jaką przeszliście.
--------
Off pytanie pytam tutaj aby na 100% otrzymać odpowiedź

Mati napisał:

Ahh, to tylko Nastler sie wyjebal. Co za kaleka - pomyslalem -

Dopuszczalna jest sytuacja, że inne postacie opisują poczynania pozostałych? To już kwestia waszego uznania bo do MG mi sie nei wpiepszajcie

- Te, nie filozofuj tyle. Musimy okrazyc wylom i wtedy zdecydujemy, gdzie isc dalej - powiedzialem, myslac jednoczesnie o tym, co bede zmuszony zrobic, kiedy w naszej malej grupce zaczna wybuchac konflikty.

Na razie sa mi potrzebni - pomyslalem - glupio byloby sie z nimi poklocic.

- Jeśli Matt chce prowadzić, niech prowadzi, a Ty, jeśli Ci wygodniej możesz iść własną ścieżką. Mnie jest to obojętne, prędzej czy później zdechniemy jak szczury. - dziewczyna odgarnęła do tyłu rude włosy i zgniotła glanem pełzającego po ziemi robaczka. - W prawo? W lewo? - ze zobojętniałą miną spojrzała na współtowarzyszy.